o Κόσμος μου

Αυτο το διαστημα πριν γινει η συναντηση δεν αλλαξε κατι στη ζωη μου δεν εκανα κατι απλα για αλλη μια φορα απλα περασε ο καιρος.αυτο που ενιωσα ειναι αυπνιες σκεψεις

Οταν αγαπας εναν ανθρωπο θελεις να ειναι καλα.Τι συμβαινει ομως οταν δεν συμφωνεις με τις επιλογες τους?Οχι απο ζηλεια αλλα απο φοβο και απο αναγκη να προστατευσεις. Ετσι νιωθω και εγω οτι συμβαινουν αλαλγες στο περιβαλλον μου οι οποιες με ανησυχουν με τρομαζουν και με επηρεαζουν.

Προχτες γυρνοντας απο χορο ειχαν μαζευτει στο σπιτι και βλεπανε τα αδελφακια βιντεοκασετες απο τα παλια.Στα πολυ πολυ νιατα.Βλεπω αλαλγη στο προσωπο με περισσοτερα κιλα και περιεργα ρουχα.Παιδακια με αλλα λογια.Αλλα παντα μαζι.Τα αδελφακια. Συγκινηθηκα με οσα θυμηθηκα στιγμες που τις θυμομουνα αμυδρα. 10 χρονια μετα νιωθω οτι ειμαι πιο ωρημη αλλα με περισσοτερο αγχος με λιγα λιγοτερα κιλα και αλλαγη προς το καλυτερο στα στυλ. Αυτο που μενει ειναι μια αλλαγη στη ζωη μου δηλαδη στην καθημερινοτητα μου. Θελω να αλλαξω την ποιοτητα της ζωης μου.Θελω να κοψω το τσιγαρο να αποκτησω ενεργεια και διαθεση για αλλα πραγματα. Επισης θελω να χαασω επιτελους να χασω τα 10 κιλα και να μαθω μπαλετο.Ζηλευω οσες κοπελες εχουν γυμνασμενο σωμα αλλα και την ευλιγησια των κινησεων.Εγω ανεβαινω σκαλες και τα παιζω.Πρεπει να εκτονονομαι με γυμναστικη οπως ο χορος ισως το τενις. Κατι ενδιαφερον ομαδικο και γεματο ενεργεια. Ολα θα γινουν ομως.Θα βαλω τα δυνατα μου. Ιδη μετα απο ενα περιστατικο στη δουλεια μου

γιατι το ενα γιατι το αλλο γιατι να γινουν ετσι και να μην γινουν αλλιως γιατι.Δεν βοηθαει σε τιποτα η τοση σκεψη και τα τοσα ερωτηματα.Το γιατι δεν εχει νοημα καθως οταν γινεται κατι οταν σκεφτομαι κατι υπαρχει λογος δεν ειναι τυχαιο. Η απαντηση λοιπον ειναι οτι ετσι ηθελα την συγκεκριμενη στιγμη αυτο θεωρουσα σωστο η πολυ πιο απλα ετσι ενιωθα. τι νοημα εχει ολο αυτο?κανενα υπερασπισου λοιπον την αποφαση σου την αντιδραση τα θελω σου.

Ειναι πολλες οι ωρες στον ιδιο χωρο με ανθρωπους διαφορετικου χαρακτηρα με εμενα και η συνηπαρξη δημιουργει προβληματα. Αυτο που πραγματικα με ενοχλει ειναι οτι ο καθενας προσπαθει να δειχτει και να μην κατεβασει το εγω του εννω κανονικα ο λογος που βρισκομαστε ολοι εκει δεν ειναι προσωπικος αλλα γενικος ο ιδιος να κοιταμε την δουλεια μας. Το κλιμα βαρενει καθημερινα και η μερα ξεκιναει παντα με τους χειροτερους οιωνους. Με ενοχλει οτι πολλες φορες νιωθω αχρηστη εκει μεσα κ που ασχολουμαι με πραγματα που δεν σχετιζονται με την θεση για την οποια προσληφτηκα αλλα και που δεν μπορω να συννενοηθω. Το θεμα ειναι που να βρω αλλη δουλεια.Που?ποτε? και μηπως εκει θα ειναι χειροτερα?

Οταν ενας ανθρωπος για 12 χρονια δεν κανει μια δραστηριοτητα ειναι λογικο οταν αλλαζουν οι συνηθειες του να δυσκολευονται. Ετσι και με εμενα η προσπαθεια μου να φτιαξω την φυσικη μου κατασταση μου φαιν εται βουνο καθως η δυσκολια που μου προκαλει ολο αυτο με κανει να σκεφτομαι δικαιολογιες για να το αποφυγω. Θα οπλιστω ομως με υπομονη κ επιμονη κ θα συνεχισω τον χορο κ θα σκεφτομαι οτι ειναι ακτι πολυ καλο για μενα κ σε μικρο χρονικο διαστημα οσα με δυσκολευουν θα γινουν παιχνιδακι. Καθε αρχη και δυσκολη