Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ

Δεν ξέρω τι με έκανε φτιαξω αυτόν τον χώρο ίσως ή ανάγκη μου για επικοινωνία η καλύτερα για την έκφραση των συναισθημάτων.Εδω θα αναφέρω όσα σκέφτομαι και με απασχολούν κ πάντα με θετική διάθεση (αν και δεν είμαι και ο ποίο θετικός άνθρωπος) θα προσπαθώ να εξωτερικεύω όσα σκέφτομαι καθώς με βοηθάει πολύ το "ημερολόγιο" όπως λέμε.
Αυτός ο χώρος δεν φτιάχτηκε για να τον βλέπουν φίλοι δεν ξέρω ίσως κάποτε νιώσω καλά και το κάνω ο κύριος σκοπός του είναι η εσωτερική μου ανάγκη.Τον άφησα ανοιχτό γιατί θα είναι ωραίο να ανταλλάζουμε απόψεις με την ειλικρίνεια που φέρνει η ανωνυμια.
Δεν ξέρω για σας αλλά εγω νιώθω πολλές φορές την ανάγκη να μιλήσω σε ανθρώπους που δεν με ξέρουν και δεν θα τους ξαναδω και δεν θα με κρίνουμε ή καλύτερα δεν θα έχω αυτήν αίστηση΄,έτσι και αλλίως και να το κανουνε δεν θα με απασχολεί.
Σε 2 χρόνια καβαλάω τα 30 και η ζωή μου είναι δεν ξέρω πως να την χαρακτηρίσω δεν ξέρω καθώς δεν ξέρω τι θελω.Είναι αυτό που λέει ένας φίλος "Είμαστε καλά και δεν το ξέρουμε μου φαίνεται".
Δεν με απασχολεί η ηλικία σαν αριθμός αλλά είναι αυτή η ανασκόπηση της ζωης μας που κανουμε συχνα πυκνα η οποια εξαρταται απο την διαθεση μας όταν ειμαστε καλά τότε θυμόμαστε όλες τις όμορφες στιγμές και όταν είμαστε κάπως στεκόμαστε στα λάθη στα μη στα γιατι.
Τι νόημα όμως έχουν αυτα αφου ο χρόνος πέρασε οι επιλογές ήτανε δικές μας και ήταν μετά από σκέψη την δεδομένη στιγμή.Σημασια πλέον έχει το τώρα.Τι ΄κανουμε τωρα.
Ετσι κλείσω την πρώτη άνάρτηση με την σκέψη στη θάλασσα που δεν επισκέφτομαι τώρα που αλλάζει ο καιρός...